Canan Tan'ın son okuduğum kitabı "Pembe ve Yusuf" ile blogumun açılışını yapmak istiyorum. :)
Canan Tan'ın çoğu kitabını okumuş biri olarak bu kitabı alırken nasıl bir üslupla karşılaşacağımı biliyor, kitaptaki duygu dozajını az çok tahmin edebiliyordum. Nitekim kitabı okuyunca yanılmadığımı anladım.
Kitabın arka kapağı şu şekilde :
"Ne benim sözüm geçer bu iklimde Ne de senin Böyle gelmiş böyle gider Son söz TÖRE'nin!
Birbirlerine delicesine düşkün iki kardeşin,
Pembe ile Yusuf'un sızılı ve çarpıcı öyküsü.
Ezenler ve ezilenlerin amansız savaşımı.
Üzerinde yaşadığımız coğrafyanın değişmez kaderi...
Törenin kara gölgesi renklerin üzerine çökerken, içlerinde en gariban gördüğü "pembe"ye vermişti önceliği. Soluğu kesildi "pembe"nin, beti benzi attı. Güzelim rengini yitiriverdi. Varlığını sürdürmekle yok olmak arasındaki ince çizgide asılı kaldı. Tıpkı yaşamın içindeki gerçek PEMBE'ler gibi..."
Canan Tan kitaplarından alışkın olduğumuz sade ve basit üslup bu kitapta da mevcut. Konu olarak ise her kesim insanın yüreğinin telini titretecek, hepimizin aşina olduğu bir konuya değinilmiş: TÖRE.
Kitabı alırken fazla beklenti içinde olmadığımdan belki de benim için bir çırpıda okunan bir kitap oldu. Biraz da sonunu merak ettiğimden 1 günde bitirdim.
Fazla beklenti içine girmeden okunduğunda akıcı bir şekilde ilerleyen hikayede kendinize yer bulabilirsiniz.
Keyifli okumalar :)
